Γερμανία-Αθήνα με το Opel Insignia
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 22-24 Ιανουαρίου
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ: Τρία Opel Insignia 2.0 Turbo (το ένα 4x4)
ΟΔΗΓΟΙ: Κώστας Μήτσου, Νίκος Μαρκομπότσαρης, Νίκος Τσάδαρης
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Ρισελσχάιμ - Κονστάνς - Λουγκάνο - Αγκόνα - Πάτρα - Αθήνα
ΑΠΟΣΤΑΣΗ: 1.400 χλμ. και... 485 ναυτικά μίλια
ΩΡΕΣ: Οδήγησης 14, πλεύσης 22, αναμονής... πλοίου 6
Ο δρόμος προς την -εμπορική- δόξα(;)
Οδηγούμε διασχίζοντας τη μισή Ευρώπη το Car of the Year 2009 και διαπιστώνουμε ότι οι συνάδελφοι που το επέλεξαν έπραξαν σοφά, αν και ο τίτλος που του απένειμαν δεν εξασφαλίζει απαραίτητα -σε αυτούς τους πονηρούς καιρούς- την εμπορική επιτυχία.
ΟΛΑ ξεκίνησαν ένα απόγευμα Τετάρτης με την πτήση 832 της Aegean για Φρανκφούρτη και εξελίχθηκαν με βάση τον προγραμματισμό. Σε 2 ώρες και 40 λεπτά πατούσαμε γερμανικό έδαφος, έχοντας συνταξιδεύσει με τον πρώην Πυξ-Λαξ κ. Φίλιππο Πλιάτσικα, την κομπανία του και το υποδειγματικά ευγενικό πλήρωμα της αεροπορικής εταιρείας, που σέβεται τους επιβάτες ανεξαρτήτως θέσης.
Τελικός προορισμός μας το Ρισελσχάιμ, όπου και το υπερσύγχρονο εργοστάσιο της Opel, για να παραλάβουμε τρία από τα 2λιτρα τούρμπο Insignia της παγκόσμιας δημοσιογραφικής παρουσίασης και να τα οδηγήσουμε στην Ελλάδα. Πριν συμβεί αυτό, αναγκαστήκαμε να διανυκτερεύσουμε στο Σέρατον του αεροδρομίου, επιλογή που δε σας συνιστούμε, εκτός κι αν βρίσκεστε σε πολύ μεγάλη ανάγκη. Ακριβό, με σχεδόν αγενείς υπαλλήλους, απεριποίητο και πανάκριβο, ειδικά σε προϊόντα διατροφής. Ένα μπουκαλάκι νερό 0,25 του λίτρου κοστίζει 5,1 ευρώ, ενώ το δείπνο τριών ατόμων, και μάλιστα στη φθηνότερη επιλογή εστιατορίου, κυμαίνεται από 150 έως 200 ευρώ, η κάρτα για ιντερνετική σύνδεση Wi-Fi κοστίζει κοντά στα 20 ευρώ και πάει λέγοντας.
Ας είναι. Η νύχτα πέρασε εύκολα και ο απεσταλμένος της Opel ήταν πραγματικά Γερμανός στο πρωινό ραντεβού του, μεταφέροντάς μας σε μόλις δέκα λεπτά (για περίπου 12 χλμ.) στην είσοδο του εργοστασίου του Ρισελσχάιμ, όπου μεταξύ άλλων κατασκευάζεται το Insignia, το οποίο καλείται να υπερασπιστεί τον τίτλο COTY 2009, που του έδωσαν 55 Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους και ο Σ.Χ., που το τίμησε με 4 βαθμούς.
Η λιτή, αλλά ζεστή υποδοχή από δύο ανθρώπους του τμήματος Μάρκετινγκ δε μας άφησε να αισθανθούμε την κοντά στο μηδέν θερμοκρασία περιβάλλοντος, παρά το ότι η τελετή... παράδοσης/παραλαβής κράτησε περισσότερο από τρία τέταρτα, κυρίως για να διευκρινιστούν τα της χρήσης του προγράμματος πλοήγησης, αφού σε αυτό θα στηριζόμασταν προκειμένου να διασχίσουμε τη μισή Γερμανία και όλη την Ελβετία για να φθάσουμε στην ιταλική Αγκόνα, από όπου στις 4 το απόγευμα της Παρασκευής αναχωρούσε (υποτίθεται...) το πλοίο Ίκαρος των Μινωικών με προορισμό την Πάτρα.
Στο τέλος της διαδικασίας βρεθήκαμε με την ευθύνη τριών Insignia με 2λιτρους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες βενζίνης που απέδιδαν 220 ίππους στις 5.300 σ.α.λ. και είχαν ροπή 35,7 χλγμ. από τις 2.000 έως τις 4.000 σ.α.λ. Τα δύο από αυτά είχαν κίνηση στους εμπρός τροχούς, ήταν 5θυρα, με χώρο αποσκευών μεγαλύτερης χωρητικότητας (520 λίτρα), χρώμα ανθρακί, αυτόματα κιβώτια 6 σχέσεων και δερμάτινες, ανοιχτόχρωμες ταπετσαρίες, που στο τέλος του ταξιδιού είχαν πάρει χρώμα από τα τζιν μας... Το τρίτο, σεντάν, σε χρωματική απόχρωση του γαλάζιου, έφερε ένα διακριτικό «Χ» δίπλα στο logo του τούρμπο που σηματοδοτούσε την ύπαρξη τετρακίνησης (Haldex 4). Ήταν εφοδιασμένο με μηχανικό κιβώτιο 6 σχέσεων και φορούσε τροχούς 20 ιντσών, κάτι που σε καμία περίπτωση δε συνιστάται στους ελληνικούς δρόμους, καθώς το προφίλ του ελαστικού θυμίζει... ρουλεμάν, όντας εκτεθειμένο στις αναρίθμητες κακοτοπιές. Κοινός τόπος των τριών Insignia του ταξιδιού μας η ανυπαρξία ρεζέρβας, ο σχεδόν πλήρης εξοπλισμός, η πανέμορφη σχεδίαση του πίσω μέρους, που κρύβει το μεγάλο όγκο, ο πολύ καλός συντελεστής οπισθέλκουσας (0,27) και το άνω των 1.500 κιλών βάρος, που δεν το βλέπουμε να αντιμετωπίζεται εύκολα από το μικρό κινητήρα (βασική έκδοση) των 1.600 κ.εκ. με τους μόλις 115 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και τη ροπή των 15,8 χλγμ. στις 4.000 σ.α.λ. Κατά την άποψή μας, ο ECOTEC των 1.800 κ.εκ. με τους 140 ίππους φαίνεται να είναι μονόδρομος μέχρι να γίνει η... μεταγραφή εκείνου του τουρμπάτου 1.600άρη των 180 ίππων από το Astra.
Με αυτά και με τα άλλα, τα τρία σχεδόν 5μετρα επιβλητικά Opel έβαλαν πλώρη για τα γερμανο-ελβετικά σύνορα, και συγκεκριμένα την πόλη Κονστάνς, που απείχε κάτι λιγότερο από 400 χλμ. Ταξιδεύοντας μέσα στους ξακουστούς αυτοκινητοδρόμους (άουτομπαν) πέσαμε σε μαύρη θλίψη όταν -μοιραία- κάναμε τη σύγκριση με τους «αντίστοιχους» ελληνικούς και θυμηθήκαμε εκείνο το δυστυχή πολίτη που έλεγε με περισσή έμφαση στον Κωσταντάρα/Μαυρογιαλούρο το «φάγανε, φάγανε, φάγανε...», αναφερόμενος στα κομματικά τσιράκια που νέμονται από Επανάστασης του 1821 τα δημόσια έργα.
Παρά την πυκνή κυκλοφορία και το ότι κάποιοι οδηγοί έδειχναν να έχουν κολλήσει τις κακές, ελληνικές συνήθειες (αλλάζουν λωρίδα χωρίς φλας, παραμένουν χωρίς λόγο στη λωρίδα προσπέρασης), οι γερμανικοί αυτοκινητόδρομοι συνεχίζουν να είναι υπόδειγμα καλής κατασκευής, ασφάλειας και εξυπηρέτησης των χρηστών, ενώ η αστυνομία εγγυάται ότι τα παραπάνω συμπτώματα δε θα εξελιχθούν σε επιδημία. Παρακολουθεί διακριτικά και επεμβαίνει άμεσα και καθοριστικά από το πουθενά, χωρίς να χαρίζεται ούτε στον ομοεθνή... Πάπα.
Συνιστώμενο όριο τα 130 χλμ., όμως όπου σε παίρνει μπορείς και με 200, αλλά και με παραπάνω. Τα Insignia, πάντως, με μέσες ταχύτητες περί τα 150-170 χλμ./ώρα δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα, εκτός ίσως από την κατανάλωση, η οποία άγγιζε τα 12 λίτρα για κάθε 100 χλμ. Μιας και ο λόγος για καύσιμα, να πούμε πως η τιμή της αμόλυβδης στη Γερμανία είναι περί το 1,15 ευρώ ανά λίτρο, με το πετρέλαιο κίνησης κοντά στα 10 λεπτά φθηνότερο, αντίθετα φυσικά από την Ελλάδα, όπου ακόμα και στην τιμολόγηση των καυσίμων κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποτρέψουμε τη χρήση των καθαρότερων πετρελαιοκινητήρων...
Περάσαμε τη Χαϊδελβέργη, μπήκαμε στην Α5 για Καρλσρούη και αργότερα στρίψαμε δεξιά στην Α8 για Στουτγάρδη, ενώ στο ενδιάμεσο κάναμε μια, δυο παρακάμψεις για φωτογράφιση στην όμορφη, αλλά δύσκολη γερμανική επαρχία, αφού το πηγαινέλα των φωτογραφίσεων θέλει ανοχή εκ μέρους τόσο των άλλων οδηγών όσο και των αρχών, κάτι που φυσικά σε αυτήν τη χώρα δεν υπάρχει - και καλά κάνει.
Σε όλη αυτήν τη διάρκεια το μεσαιο-μεγάλο Opel δικαίωσε τον τίτλο COTY ταξιδεύοντας με άνεση και ευελιξία, χωρίς ιδιαίτερους αεροδυναμικούς θορύβους, εκτός από ένα «φύσημα» στα πλευρικά κρύσταλλα και το χαρακτηριστικό σφύριγμα της τουρμπίνας, που -για να είμαστε ειλικρινείς- δεν περιμέναμε να ακούσουμε. Οι τροχοί, όσο τραχύς κι αν είναι ο δρόμος, δύσκολα θα χάσουν την επαφή μαζί του, ενώ η ανάρτηση λειτουργεί αποτελεσματικότερα, αν επιλέξεις τη σπορ ρύθμιση, χάνοντας όμως μεγάλο μέρος από την άνεση. Ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα έχει η επιλογή σπορ χαρτογράφησης στην ηλεκτρονική μονάδα του κινητήρα, που γίνεται με το πάτημα του ανάλογου διακόπτη και μειώνει σε σχεδόν μηδενικό χρόνο την απόκριση στο πάτημα του γκαζιού, ενώ στην έκδοση με το αυτόματο κιβώτιο λίγη αύξηση στο τελευταίο κατεβάζει τις ταχύτητες δυο δυο, χωρίς kickdown. Την ίδια ώρα -ειδικά τη νύχτα- με ευχάριστη έκπληξη διαπιστώνεις πώς αλλάζει ο φωτισμός στο καντράν ώστε να ενοχλεί λιγότερο τον οδηγό.
Τα σύνορα με την Ελβετία πλησίασαν πολύ γρήγορα, και μια στάση στο σταθμό Ράστχαους Ιμ Χέγκαου (Rasthaus Im Hegau) μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε το βραβείο που του απένειμε το 2003 η ADAC, η Γερμανική ΕΛΠΑ δηλαδή, που το τελευταίο πράγμα με το οποίο ασχολείται είναι οι αγώνες, δίνοντας προτεραιότητα στην ασφάλεια και την εξυπηρέτηση των αυτοκινητιστών. Κάτι ανάλογο κάνουν και οι Γερμανοί τροχονόμοι, το μπλόκο των οποίων «γευτήκαμε» λίγο πριν εγκαταλείψουμε τη χώρα τους. Δεν υπήρχε περίπτωση ούτε να σκεφτείς τη διαφυγή... Τυπικοί και ευγενείς, έκαναν άμεσα τον έλεγχο που ήθελαν, διασταυρώνοντας σε χρόνο dt τα στοιχεία του αυτοκινήτου με τις κεντρικές υπηρεσίες τους.
Λίγο πιο κάτω οι Ελβετοί συνοριοφύλακες κόπτονταν -δήθεν- για τη φύλαξη του παγκόσμιου θησαυροφυλακίου, χωρίς όμως να μιλούν γρι πέρα από τα γερμανικά, και με ασυνήθιστη τυπολατρία για κάποιους που είναι ταυτισμένοι με τη δύναμη του χρήματος.
Ξεπεράσαμε με υπομονή το... σκOpelο, ακολουθώντας τις υποδεέστερες των γερμανικών άουτομπαν, Α1 και Α3, με κατεύθυνση τη Ζυρίχη, την οποία διασχίσαμε αργά το απόγευμα εν μέσω... αθηναϊκού μποτιλιαρίσματος, προκειμένου να μπούμε στην Α4 με κατεύθυνση το Λουγκάνο. Βγήκαμε από την κίνηση, ανεβάσαμε τους ρυθμούς περιστροφής στις τουρμπίνες και ανηφορίσαμε για τη διάσημη πλέον σήραγγα του Γκοτάρ, ενώ τα τελευταία ίχνη φωτός φλάσαραν στις κάτασπρες κορυφές των ¶λπεων. Πολλά φορτηγά, θερμοκρασία στα πρώτα υπό του μηδενός ψηφία και πεντακάθαροι από χιόνι ή πάγο δρόμοι ήταν το σκηνικό ανάμεσα στο οποίο κινούμασταν, έως ότου φθάσαμε και διασχίσαμε τα 17 χλμ. της πολύτιμης για την αυτοκίνηση σήραγγας. Εδώ να σημειώσουμε πως οι Ελβετοί έχουν... ψύχωση με τις κάμερες ορίων ταχύτητας, ειδικά με αυτές που είναι τοποθετημένες στα πολλά τούνελ των δρόμων τους και φωτογραφίζουν ακούραστα όσους αψηφούν τις ενδείξεις. Δεν είναι και πολύ ευδιάκριτες, αλλά είναι σίγουρο πως αυτές τους βλέπουν όλους, γεγονός που δεν αποκλείει τη λήψη φωτογραφιών μαζί με το σχετικό «μπουγιουρντί» όταν επιστρέψουμε με το καλό στην πατρίδα... Παρατηρήσαμε ακόμα πως στους ελβετικούς δρόμους κυκλοφορούν αυτοκίνητα με μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας από ό,τι εκείνα των γερμανικών, που πάντως είναι πολύ νεότερα από της χώρας μας. Επιπλέον, τόσο στην Ελβετία όσο και στη Γερμανία και την Ιταλία οι Porsche που συναντήσαμε σε όλη τη διαδρομή ήταν λιγότερες από όσες συναντάς σε μια απογευματινή βόλτα στην πλατεία της Νέας Κηφισιάς, σε αντίθεση με τα Smart, που κινούνται με... θράσος και τελικές ακόμα και στους αυτοκινητοδρόμους. Το πετρέλαιο κίνησης είναι και εκεί φθηνότερο από τη βενζίνη (το ίδιο συμβαίνει στην Ιταλία), μόλις παραπάνω από 1 ευρώ το λίτρο.
Νωρίς το βράδυ φθάσαμε στη μαγευτική λίμνη του Λουγκάνο, περιτριγυρισμένη από χιονισμένα βουνά που τα πρανή τους ήταν γεμάτα μικρά και μεγάλα κτίρια μέχρι τον παραλίμνιο δρόμο. Στο μεταξύ είδαμε τη μέση κατανάλωση να πέφτει στα 10,4 λίτρα, κυρίως λόγω της μείωσης της ΜΩΤ στην Ελβετία, και διαπιστώσαμε την αποτελεσματικότητα των φρένων, κατηφορίζοντας με 6η από τις ¶λπεις.
Επιλέξαμε στην τύχη το ξενοδοχείο Du Lac & Bellevue, που είναι κεντρικό επί του παραλιακού δρόμου, χαρακτηριστικό που μας έκανε επιφυλακτικούς όσον αφορά την τιμή. Κι όμως τα 110 ευρώ (με πρωινό) ήταν ευχάριστη έκπληξη για εμάς καθώς σκεφτόμασταν τα αντίστοιχα ξενοδοχεία σε Καστοριά, Ιωάννινα κτλ., ενώ το σέρβις που απολαύσαμε αποκλείεται να το συναντήσεις όπου και με όποια τιμή στη χώρα μας. Η ημέρα έκλεισε με μοναδικές γεύσεις ιταλικού φαγητού σε απόλυτα προσιτές τιμές (25 ευρώ το άτομο) και η πικρίλα για τις ανάλογες εμπειρίες στην Ελλάδα έμεινε ως τελική εικόνα.
Νωρίς το πρωί, μετά την απαραίτητη φωτογράφιση, δώσαμε στο σύστημα πλοήγησης εντολή για Αγκόνα, που απείχε 505 χλμ. και 4 ώρες και 30 λεπτά κατά την πρόβλεψη του κομπιούτερ, η οποία επαληθεύθηκε πλήρως, παρά την -παραδοσιακή, πλέον- κίνηση που συναντήσαμε στην περιοχή του Μιλάνο. Αφήσαμε την Ελβετία, προσπερνώντας το Κιάσο, που μάλλον θα έπρεπε να επισκεφθούν οι Έλληνες κατασκευαστές/μελετητές δρόμων, ώστε να δουν πώς είναι τα ηχοπετάσματα που προστατεύουν τους οικισμούς από το θόρυβο του δρόμου, ενώ βέβαια τα από εποχής Μουσολίνι τούνελ που έχουν κάνει τυρί τα ιταλικά βουνά χάρη της αυτοκίνησης εμείς μόλις που τα ανακαλύψαμε και λέμε να τα εφαρμόσουμε στα Τέμπη... τον άλλο αιώνα.
Περάσαμε δύσκολα το Μιλάνο και μπήκαμε στην αυτοστράντα Α1 για Μπολόνια και στη συνέχεια Ρίμινι και Αγκόνα, όπου φθάσαμε την προβλεπόμενη ώρα, με τη μέση κατανάλωση των Insignia να διατηρείται κάτω από τα 10,5 λίτρα και εμάς να διαπιστώνουμε την άνεση που προσφέρει το υψηλότερο επίπεδο εξοπλισμού, κάτι που πρέπει να σκεφτούν οι υποψήφιοι αγοραστές. Στο εξοπλιστικό πακέτο που θα επιλέξουν καλό θα ήταν να περιλαμβάνονται ρεζέρβα και καθίσματα με επένδυση ύφασμα ή αλκαντάρα, καθώς η πλευρική στήριξή τους δεν είναι από τις καλύτερες, και επιδεινώνεται με το δέρμα.
Τελευταία περιπέτεια στην αλλοδαπή το «παλτό» που φορέσαμε εξαιτίας της εξάωρης καθυστέρησης των Μινωικών, που προέκυψε λόγω θαλασσοταραχής, γεγονός που μερικώς ισοφάρισε η άψογη συμπεριφορά του πληρώματος και το σύγχρονο πλοίο (Ίκαρος).
Η ρωσική ρουλέτα προέκυψε 22 ώρες αργότερα, όταν έπρεπε να οδηγήσουμε τα σχεδόν 100 χλμ. της φονικής Πατρών-Κιάτου νύχτα. Ευτυχώς που ήμασταν ξεκούραστοι και οδηγούσαμε τα γρήγορα και με κορυφαίο εξοπλισμό (και φώτα) Αυτοκίνητα της Χρονιάς του 2009. Αυτοκίνητα που δυστυχώς δεν απευθύνονται στους περισσότερους από αυτούς που θα επιλέξουν το μοντέλο, καθώς η τιμή τους οδηγεί στη βάση των εκδόσεων, εκεί όπου οι ίπποι αγκομαχούν και τα πρόσθετα αξεσουάρ πρέπει να επιλέγονται με γνώμονα τις ανάγκες, και όχι τα διαθέσιμα στοκ.
Εμείς, πάντως, έχοντας ως βάση τη σχεδίαση, την ποιότητα κατασκευής, την οδική συμπεριφορά και τη γενικότερη αίσθηση που δίνει ένα αυτοκίνητο στους ειδικούς, τείνουμε να συμφωνήσουμε με τους συναδέλφους του COTY. Το πραγματικό βραβείο, όμως, το δίνουν οι καταναλωτές, απολαμβάνοντας τις χάρες του προϊόντος και κυρίως τις αντοχές/συμπεριφορά έπειτα από μήνες χρήσης, κάτι που ακόμη δεν είμαστε σε θέση να πιστοποιήσουμε._ Ν. Τ.
«Οι τροχοί, όσο τραχύς κι αν είναι ο δρόμος, δύσκολα θα χάσουν την επαφή μαζί του, ενώ η ανάρτηση λειτουργεί αποτελεσματικότερα, αν επιλέξεις τη σπορ ρύθμιση...»
Η γκάμα
Η διάθεση του Opel Insignia στη χώρα μας έχει ξεκινήσει ήδη, και η γκάμα του λανσαρίσματος με μία λέξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερπλούσια. Τρεις τύποι αμαξωμάτων (4θυρο, 5θυρο και SportsTourer), πέντε βενζινοκινητήρες, τέσσερις πετρελαιοκινητήρες και τέσσερα επίπεδα εξοπλισμού, ανάλογα με την έκδοση. Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, τους βενζινοκινητήρες, οι διαθέσιμες επιλογές είναι οι εξής: 1.6 με 115 ίππους (από 19.800 ευρώ), 1.8 με 140 ίππους (από 20.700 ευρώ), 1.6 Turbo με 180 ίππους (από 23.800 ευρώ), 2.0 Turbo με 220 ίππους (από 28.000 ευρώ) και 2.8 V6 Turbo με 260 ίππους (από 38.900 ευρώ). Για τους «προνομιούχους» της επαρχίας η γκάμα των πετρελαιοκινητήρων ξεκινά από τα 24.400 ευρώ (2.0 CDTI με τους 110 ίππους), ενώ στην κορυφή βρίσκεται ο 2λιτρος Biturbo των 190 ίππων (από 29.700 ευρώ).
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
OPEL INSIGNIA 2.0 Turbo Auto (AWD Manual)
>ΚΥΒΙΣΜΟΣ 1.998 κ.εκ. >ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 220 ίπποι/5.300 σ.α.λ. >ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 35,7 χλγμ./2.000 σ.α.λ. >ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΜΠΡΟΣ Γόνατα ΜακΦέρσον, ψαλίδια βάσης, αντιστρεπτική ράβδος >ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική >ΜΗΚΟΣxΠΛΑΤΟΣxΥΨΟΣ 4.830x1.856x1.498 χλστ. >ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.737 χλστ. >ΒΑΡΟΣ* 1.703 κιλά (1.796) >ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ* 0-100 χλμ./ώρα* 7,4 δλ. (7,3) >0-1.000 μ.* 28,2 δλ. (28,2) >ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ 240 χλμ./ώρα (240)
* TIMEΣ 4T